Er is weer het een en ander op medisch gebied gebeurd. Oh, wat zou ik graag een paar maanden gewoon niets extra's hebben.
Eind april was het dat ik zag dat mijn rechterarm en hand dikker en anders van kleur waren dan mijn linkerkant.
Ik begon me er een beetje zorgen om te maken dus mailde ik naar het cf-centrum, omdat ik in het verleden al eens een trombose-arm had gehad; dit begon er wel erg op te lijken. Redelijk snel werd ik teruggebeld met de mededeling: komen en neem je tasje maar mee (wat zoveel betekent als mogelijk moet je blijven). Daar aangekomen werd er een echo gemaakt van mijn arm. De radioloog wist me te melden: geen trombose. Dus al redelijk opgelucht ging ik terug naar de verpleegkundige. Daar kwam mijn arts mij halen en onderzocht mijn arm en borst, want er is duidelijk zichtbaar iets aan de hand. Vervolgens besloot hij dat ik nu ook gelijk door de scan moest met contrastvloeistof. Mijn eigen arts moest weg dus andere H. nam het over. Hij had contact gehad met de radioloog en er was wel degelijk iets aan de hand: de vaten rond mijn pac (port-a-cath) -voor de niet ingewijden: dat is een kastje wat is ingebracht in mijn borst waar de infusen worden ingeprikt. Dit is omdat een gewoon infuus en een picc-lijn niet meer lukken- waren door fibrose dicht gaan zitten. Ook het vat dat mijn nek ingaat is helemaal dicht. Shit... En nu? H. zei: "ga maar naar huis". Hier moeten we eerst met de radioloog en vaatchirurg over praten, want een overhaaste beslissing moeten we hierin niet nemen. De volgende dag belde mijn eigen arts weer op met de mededeling dat mijn pac verwijderd moet worden. Neeeee, en dan?? Ik moet een ingang hebben! Ik word af en toe kei-benauwd opgenomen en krijg dan meteen iv prednison en dan moet je niet nog eerst een mogelijkheid moeten creëren om het toe te dienen. Ik zou verder nog horen van hoe of wat.
Een week later werd ik gebeld en het verhaal was weer anders geworden: in overleg met de vaatchirurg is besloten voorlopig mijn pac te laten zitten omdat de vaten toch al verloren zijn. Mijn pac daarentegen doet het wel nog goed (buisje in buisje). Als alternatief voor de operatie krijg ik maandag een steunkous (heet dat zo om je arm?) aangemeten die ik moet gaan dragen. Het idee erachter is dat als er continue druk staat op je arm zich nieuwe bloedvaten gaan vormen om het probleem heen. Nu is er deze aankomende week een vaatchirurgencongres en mijn casus is op de agenda gezet om te bespreken wat te doen. Mogelijk is het volgende week dus weer een ander verhaal.
Verder heb ik weer een middenvoetsbeentje gebroken voor de verandering, dus ik loop weer te strompelen.
Is er dan helemaal niets leuks gebeurd deze maand? Ja hoor: de eerste barbecue gehad van het jaar. De woningbouwvereniging heeft een dakgoot aan mijn schuurtje laten plaatsen met als gevolg dat het raam niet meer open gaat, hoe stom kun je zijn haha (schaar het toch onder kopje: leuk). In Doesburg lekker wezen lunchen en in de mosterdfabriek een rondleiding gehad. Paar oude vriendschappen opgerakeld.
