Oké, mijn titel van mijn vorige blog "ruimte in je huis, ruimte in je hoofd" ging niet op.
Er is sinds enige tijd bekend dat ik bipolair ben, tenminste het heeft een officiële naam gekregen; ik was het natuurlijk al veel langer.
De laatste 5 à 6 weken was ik paniekerig, met de bijbehorende paniekaanvallen. D.w.z.: alles tintelt, hart gaat tekeer, je bedenkt alleen maar rampscenario's en je bent ervan overtuigd dat je op dat moment doodgaat.
Het blijft een vreemd fenomeen. Als geoefend panieker weet je dat je niet doodgaat van paniek, alleen tijdens zo`n aanval denk je dat wel echt.
Van 1 paniekaanval in de paar dagen werden het er 10 en vaak meer per dag. Met mijn gezondheid is dat een regelrechte aanslag op alles.
Ik loop al een paar jaar bij de GGZ voor mijn issues. Nu liep ik er ook bij de psychiater om mijn medicatie weer aan te passen. In eerste instantie werkte mijn nieuwe verdovende medicatie goed. Alleen je went er razendsnel aan en je hebt steeds meer nodig voor effect. Wil je afbouwen dan word je gigantisch beroerd en weer paniekerig x 5.
Kort gezegd: dan ben je al verslaafd aan dat middel. Steeds meer nodig voor effect en minderen maakt je beroerd.
Vorige week maandag was ineens de druppel, na het weekend al met de crisisdienst van de GGZ gesproken te hebben. Ik kon niet meer. Mijn moeder heeft actie ondernomen en gezorgd dat ik die middag weer terecht kon bij de GGZ. De dienstdoende psychiater heeft mij op laten nemen, alleen waar laat je iemand met zoveel verschillende problemen? Na een rondje onsuccesvol rondbellen om mij ergens onder te brengen, opperde ik dat ik dan toch het liefst naar het Haga zou gaan. Gelukkig kreeg ze gelijk een voor mij bekende longarts aan de telefoon. Die zei: "Laat haar ieder geval maar komen en we zien wel."
Officieel heeft het Haga geen psychiatrie, maar wel psychiaters. Ik lig dus nu ruim een week in het Haga. Zie de psych dagelijks (behalve in het weekend) heb er nu weer een medicijn bij. Dat was een heel gepuzzel aangezien "we" al veel slikken en dingen echt niet samen kunnen. Op een gegeven moment maar gekozen uit 2 kwaden. Gelukkig reageerde ik er meteen goed op. Ik sliep als een roos. De eerste dagen dreigde af en toe paniek, maar dat zette niet door. Voel me onverschillig en oppervlakkig, maar voor nu is dat heel erg oké.
Ben rustig en beleef alles van een afstandje (figuurlijk). Nu is het volgende plan het verslavende middel af te bouwen -mijn grootste wens- want dan zou ik uiteindelijk weer auto mogen rijden. Autorijden staat voor vrijheid, aangezien ik slecht loop. Dat gaat nog een hele kluif worden.
Waarschijnlijk heb ik dit alles opgeschreven onder invloed van pillen en zou ik dat misschien normaal niet doen, maar ik heb maar een paar mensen die ervan weten en zou het bijvoorbeeld leuk vinden om kaartjes of zo te krijgen en dan zal je toch eerst moeten vertellen dat je niet thuis bent.
Hagaziekenhuis
Tav. Astrid van Heeringen
Afd. 91 kamer 15
Els Borst-Eilersplein 275, 2545 AA Den Haag
(nieuw adres van ziekenhuis, het oude nl: leyweg komt nog wel aan)
Nu moest ik ook longfunctie blazen en die was 7% minder dan vorige keer... Echt niet goed. Tuurlijk springen de longartsen dan ook op je nek.
Afspraak is nu dat ik aanstaande vrijdag weer longfunctie blaas en dat we dan beslissen of we dat ook gaan behandelen.
