Eerste ritje met mijn elektrische fiets eindigt in ziekenhuis

Antoine en ik togen erop uit vanmiddag. Met mijn sinds gisteren verworven elektrische fiets ging ik als een speer. Antoine fietste hijgend naast mij (en meestal achter me). De fiets heeft de mogelijkheid om te kiezen tussen low-, medium- of high- ondersteuning. Nu vind ik low net even te low, maar medium en high gaan fantastisch: wind tegen en Astrid fietste ruim 20 kilometer per uur. Na een lekker fietstochtje landden we bij mijn moeder op het terras; kon ik gelijk even mijn nieuwe aanwinst laten zien (er is niet zo veel te zien, want mijn gewone fiets is omgebouwd). In het laatste stukje naar huis van nog geen kilometer ging het mis: ik moest wat manoeuvreren en hup daar lag ik. Ik maakte een behoorlijke schuiver, want zelfs mijn insulinepomp katheter lag uit mijn buik. Ik kwam plat op mijn gezicht terecht. Bril stuk, dikke blauwe stijve knie, onder de hematomen, elleboog stuk, snee in mijn arm. Toch maar even naar laten kijken want ik kon me niet herinneren dat ik ooit een tetanus injectie had gehad. Ennuh... Oh ja, m'n mooie elektrische fiets ook meteen onder de krassen en een en ander is verbogen.
Kan 'ie weer meteen terug naar de fietsenmaker. Zo'n fiets kan echter gerepareerd worden, ik moet nu eerst weer herstellen van allen butsen, schrammen en vegen...
Wat ben ik toch onhandig!!!!!!!!