Hoe ziet zo'n cf-kamer eruit in het Hagaziekenhuis?

Blog nummer 100

Vandaag is hier in het Hagaziekenhuis het nieuwe voedingssyteem ingegaan. Iedereen in rep en roer. Voor de maaltijden geldt dat er andere leveranciers zijn. De pistoletjes en croissants worden in plastic aangeleverd en zijn daardoor dus slof en niet lekker knapperig. Als je soep bij de lunch wil, krijg je  cup-a-soup. De havermout en andere pappen worden kant en klaar aangeleverd en de keukenassistent gaat ze in de magnetron opwarmen

.Voor de avondmaaltijd kies je uit de menukaart met plaatjes

.

Ik heb gekozen:

En zo zag het er echt uit:

Belangrijker natuurlijk: hoe smaakte het?

Drooooooog, heel weinig satesaus met 3 stukjes plofkip

En ik kan een ding serieus zeggen: ik lust bijna alles ben helemaal niet kieskeurig.

Vanavond maar flink aan de chips

Nu niet meteen negatief en morgen vrolijk iets anders kiezen. Maar je zal hier maar 2 maanden liggen en dan ook nog vegetariër zijn dan eet je dus steeds hetzelfde.

Hoe luidt het gezegde ook al weer: elke verandering hoeft geen verbetering te zijn.

Toch opgenomen

Ik was de afgelopen dagen zo hard aan het hoesten en voelde me alles behalve goed. Vanaf vanmorgen begon ik ook bloed op te hoesten. Na overleg met het ziekenhuis heb ik toch maar heb besloten het ziekenhuis in te gaan.

Home alone

Antoine is lekker een weekje snowboarden in Zwitserland. Hij had er erg veel zin in. Hij logeert bij Zwitserse vrienden van ons.
Ik daaraantegen ga vanaf dinsdag weer even kuren. Dit keer wel gewoon thuis aan de pomp. Ik ben snipverkouden geworden en zoals altijd zakt het naar mijn longen en blaf ik als een zeehond. Ik moet wel optimaal zijn als ik in maart naar Gran Canaria ga.
Voor de inbrekers: pitbull Antoine blijft gewoon thuis dan.
Verder gaat alles zijn gangetje: kunstacademie, sporten, veel slapen, veel eten. Het normale ritueel.