Wat zegt dat over jou/mij?

Als je door de vrekkenpagina gevolgd gaat worden op twitter.
Zover ik weet, heb ik het nooit wereldkundig gemaakt dat ik misschien wel een vrek ben. Oké, de mensen in mijn omgeving weten het. Ik hou niet van geld uitgeven als het niet strikt noodzakelijk is.
Ik heb geen warme gevoelens bij mooie schoenen of kleding. Meubels moeten vooral functioneel zijn, een bankstel moet lekker zitten/liggen en vooral lang meegaan (ook als hij bij de kringloop gekocht is). Voor het esthetische aspect heb ik weinig begrip.

Daarentegen (ter mijner verdediging) eet ik thuis alleen biologisch vlees (ik hou nogal van beesten, maar net niet genoeg om ze niet te eten) en mijn excuus is dat ik vlees voor mijn gezondheid echt nodig heb. Dit bleek trouwens deze week nog eens extra: ik heb bloedarmoede door chronisch ziek zijn. Ik was al een tijd nogal zweverig (ja broer, maar dan wel zweverig op een iets andere manier dan jij denkt) en vooral erg moe. Nu ben ik van hoge bloeddruk ineens naar lage bloeddruk gegaan en in combinatie met anemie maakt dat toch wel duidelijk hoe dat kan komen.
Echter, het gegeven dat je ijzer kan aanvullen is volgens de artsen geen garantie dat ik meer energie krijg.
IJzer zorgt ook dat ik een nieuw kleurtje aan mijn arsenaal kan toevoegen. Achterom kijkend in de wc merk je ineens dat zwart ook een optie is. Bij cf zijn ze erg terughoudend om Ferrosulfaat te gaan geven omdat onze grote vriend pseudomonas zich nogal verlekkert tegoed doet aan ijzer en als dank zich goed gaat manifesteren.
Kortom, we zijn weer wat wijzer, maar beter??

update

Mijn voornemen om regelmatig te schrijven valt behoorlijk in het water.
Nu "lig" ik in het ziekenhuis en heb zeeen van tijd om te schrijven, dus geen excuus meer.

We zijn heerlijk naar de Canarische Eilanden geweest. Medisch zijn we er allebei niet ongeschonden doorgekomen, maar desondanks was het heerlijk.

Verder ben ik nog steeds een brokkenpiloot. Tussen 2 bloggies door heb ik mijn voet gebroken gehad en nu weer een pees gescheurd. Als mensen op straat aan je vragen ipv hoe gaat het of zoiets, werd er nu gevraagd: hallo, wat heb je op dit moment gebroken. Hopelijk is dat nu weer even klaar.

Het kunstacademie jaar is weer bijna klaar. Volgend jaar neem ik even pauze. Het is me toch allemaal te veel en daarnaast heb ik een vernauwing in mijn nek, waardoor ik mijn armen maar heel even omhoog krijg en dan weer moet laten zakken, wat natuurlijk bij schilderen niet ideaal is.
Ik ben me nog aan het beraden wat ik nu ga doen, want niets doen is wat mij betreft geen optie. Misschien iets studeren, maar toch het liefst iets buitenshuis, zodat ik ook eens wat andere mensen ontmoet. Goede ideeën zijn welkom.