Vorige week donderdag opgenomen nadat ik vrij plotseling mij benauwd ging voelen en mijn longen trokken letterlijk dicht. De eerste noodgreep was Tavanic, maar na 1 keer slikken wist ik al dat ik het niet ging redden daarmee. Ik stelde voor de prednison te verhogen, maar H. wilde me zien en ik moest lf blazen. Kortom direct door naar de afdeling dan maar. Aan het infuus met antibiotica en prednison verhogen.
Ik ben nog een dans ontsprongen: ik werd opgenomen op 6A op een wisselkamer en mocht avonds al naar 6b, hoorde ik de volgende dag dat het Norovirus uitgebroken was op 6A. Die afdeling ging dus dicht, in de zin van niemand erop of niemand eraf. Puffff. Aan mijn kant kwam ook Noro, maar die mensen zijn naar de A kant vervoerd. Dus deze kant is Noro vrij nu. Noro is een soort buikvirus en dat uit zich in diarree en kotsen en niet z'n beetje ook.
Morgen ga ik weer longfunctie blazen en dan hoop ik vooruitzicht te hebben op naar huis gaan met thuisbehandeling.
Nu heb ik toen ik in Zwitserland "woonde" een keer een echte aardbeving meegemaakt, dusdanig dat je je bed uitgeschud werd. Nu hier maak ik het dagelijks mee, de werklui zijn aan het graven en af en toe beweegt het hele gebouw.
Mooi zal het uiteindelijk wel worden, want wat klaar is, is heel fraai.
