Met Arno gaat het goed; hij werkt hard naar woensdag toe. Hij schreef me in een e-mail dat het niet hoesten zo onnatuurlijk voelde. Ik snap dat als geen ander natuurlijk. Het lijkt mij ook zo gek om "ineens" niet meer te hoeven hoesten. We kijken allemaal erg uit naar zijn thuiskomst. Hij moet nog een paar dagen even de schouders eronder zetten in het ziekenhuis en daarna is het nog lang niet klaar, want dan begint zijn revalidatie thuis.
Carpe diem!
Dat was het motto van mijn overleden vriendin Sandra: pluk de dag. En dat deed ze echt. Zodra er iets te feesten was, was ze er als de kippen bij. Ikzelf ben niet zo'n feestbeest. Iets leuks ondernemen daar ben ik wel voor te porren, alleen de ellende is dat ik het achteraf weer moet bezuren. Het is dus steeds de afweging: is het 't me waard? Nu moet ik waken dat ik niet te snel nee zeg, want je moet er toch af en toe eens uit, anders zit je snel thuis vastgebakken. Ook moet ik niet te veel plannen op 1 dag. 4 keer per week ga ik naar fysio; die dagen zijn eigenlijk vol genoeg. Als ik van fysio thuiskom, ben ik gaar. 1 keer per 14 dagen op woensdag moet ik naar dagbehandeling voor de Xolair. Als het seizoen weer begint, op donderdag schilderen. Af en toe eens een bezoekje hier of daar. Op maandagavond in de bibliotheek werken van 19:00 uur tot 21:00 uur (1 x per 14 dagen). Dat zijn eigenlijk mijn weken.
Ha Astrid,
BeantwoordenVerwijderenEcht fijn, dat Arno's thuiskomst aanstaande is!
Wat je schrijft over afwegen om ergens heen te gaan en calculeren of de ellende na afloop het waard is herken ik. En ook voor mij geldt dat ik een voorzichtige rekenaar ben. Inmiddels ken ik wel wat foefjes om toch ergens bij te kunnen zijn zonder dat het me de dag(en) erna te veel bezuurt. Een zo'n truc is zitten. Bij een concert (goddank tegenwoordig rookvrij!) niet meer midden in de deinende massa staan maar gewoon een stoel nemen als die ter beschikking is. En tijdens festivals in de open lucht neem ik mijn rolstoel mee. Echt ideaal. Ik word niet oververmoeid van het rondsjouwen en als de auto te ver weg staat hoef ik niet te lopen. Bovendien kweekt Sjoerd met het duwen spierballen en da's ook mooi meegenomen!
Heb jij ook een karretje? Zo nee, 't is écht een aanrader.
Dag Astrid,
BeantwoordenVerwijderenJullie zullen wel aan het aftellen zijn en het huis versieren!! Fijn dat broerlief nu naar huis mag.
Ja en het maken van keuzes ken ik ook hoor. Alleen de dingen waar ik echt lol in heb doe ik. De "sociale verplichtingen" heb ik een tijd geleden al geskipt. Maar toch het blijft lastig. We zijn nu met zn tweetjes net terug van een paar dagen Londen, erg leuk maar ook erg vermoeiend, dat wordt deze week dus niets doen en heel veel slapen!!
Leuk dat je een avond in de bibliotheek werkt, is toch even iets heel anders. Zo sta ik ongeveer 1x in de twee weken op zondagochtend achter de bar op de hondenclub. Een beetje koffie schenken en kletsen, meer is het niet maar toch. Je hebt dan even het gevoel dat je nodig bent.
Groetjes, Els