Getackeld

Het is erg wennen en druk qua schema.
Behalve dat ik nu college volg en achter de ezel sta, had ik ook nog al mijn afspraken die al stonden voordat ik werd aangenomen op de kunstacademie.
De kunstgeschiendenislessen zijn pittig; al die namen van de goden en farao's. Ik zal het ooit wel eens gehad hebben op de middelbare school, maar dat is toch wel heel erg lang geleden en ik kan me er niets van herinneren.
De schilderlessen zijn heel anders dan bij mijn schilderclubje. We staan nu veel meer te gooien en smijten met verf. Per les gaan er liters verf door.
Toch verloopt het leven niet altijd volgens plan en ben ik alweer getackeld. Gisteren was ik nog op controle in Den Haag. Ik had toen al ruim een week pijn in mijn ribbenkast. Mijn arts voelde en er was geen twijfel over mogelijk: in ieder geval weer 1 rib gebroken, misschien wel meer. Ik was thuis en had mijn middagdutje gedaan en werd wakker met ongelofelijk veel pijn. Shit, weer een paar ribben erbij gebroken tijdens mijn middagdut. Ik moest met mijn hoofd omlaag om niet flauw te vallen en werd drijfnat van het zweet. Gelukkig kwam mijn moeder nietsvermoedend langs om een bakkie te doen. Zolang ik maar niets bewoog, niet ademde en vooral niet hoestte was het nog te doen. Na een hele beroerde nacht vanmorgen contact opgenomen met het ziekenhuis. Ze wilden me met de ambulance laten ophalen. Ik wilde alleen maar goede pijnstilling. Het breken van ribben is mij zeer bekend. Heb er inmiddels al een stuk of 7 gebroken gehad. Maar dit is zo pijnlijk omdat het er waarschijnlijk meerdere zijn en dat de stand niet goed is. Na overleg met het ziekenhuis heb ik hele goede pijnstilling gekregen. Wat is dat lekker zeg: pijn die je voelt wegzakken. Ik zit nu weer rechtop (anders kon ik dit niet typen) en kan mijn keel weer schrapen zonder niet goed te worden van de pijn.

Dus vanavond geen college, voor mij.
Hopelijk dinsdag wel weer achter de ezel.

Ik zie wel, tegenwoordig bekijk ik alles dag voor dag.