Save a life..."Be Someone's Hero"....Be an Organ Donor

zondag 5 juni 2011

Daar zijn we weer

Inmiddels al 3 weken thuis. Er is veel gebeurd en ook weer niet.
Antoine heeft een huis gekocht en is erin aan het klussen. Ik heb gisteren een stap gezet die ik liever nog niet wilde zetten: ik heb een rolstoel gekocht. Ik was heel sterk allerlei dingen aan het vermijden, omdat ik zoooo moe ben in mijn benen. Daarnaast nog de verminderde longfunctie die schijnt te gaan wennen, maar zover is het nog niet.
Gisteren nadat we de rolstoel hadden gehaald, zijn we meteen een meubelzaak ingegaan; ik in de rolstoel, zodat ik meteen mijn vuurdoop had. We hebben zeker een half uur rondgelopen en ik was zowaar bezig met meubels kijken in plaats van proberen niet om te vallen, te blijven staan, niet tegen de meubels te stoten, door te ademen en me af te vragen wanneer we naar huis zouden gaan.
Het moest ook wel nu gebeuren, want als alles meezit, gaan we binnenkort voor een weekje naar Zweden: we gaan mijn broer en anderen aanmoedigen die meedoen met de WTG (World Transplant Games). Het is in Göteborg en dan wil je toch ook iets van de stad en omgeving zien.
Dat er weinig is gebeurd, houdt in: dat ik nog niet zoveel uitvoer. Ik kom mijn dagen aardig door, maar vooral met gewoon voor mezelf zorgen.
Ik ben nogal een bemoeial, regelaar,  enz. enz. en het is lastig om dingen uit handen te geven; dat is totaal tegen mijn aard. Heeft er iemand goede tips, want ik word er knap chagerijnig en ontevreden van? Ook dat zal wel weer wennen.

8 opmerkingen:

  1. Hallo Astrid,
    Inleveren op gezondheid is natuurlijk heel vreselijk. De tip die ik je wil geven is: Maak gebruik van hulpmiddelen en ondersteuning zodat je optimaal kunt blijven doen waar je goed in bent en van kan genieten. Je hebt al ervaren dat je door de rolstoel in te zetten kan genieten van winkelen zonder inspanningen te hoeven leveren om overeind te blijven. (Waarom heb je overigens een rolstoel gekocht, terwijl je die via de WMO verstrekt kan krijgen?)
    Het is zonde om je energie op te maken aan dingen die je kunt opvangen met een hulpmiddel. Zo kan je jouw energie gebruiken voor andere zaken. Het heten tenslotte HULP middelen zodat je optimaal kunt functioneren! Hoop dat je hier iets mee kan. Fijn dat je naar Zweden kan om de kanjers aan te moedigen; Respect!!
    Heel veel succes met alles en hartelijke groeten, Veronica

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Net als Veronica vraag ik mij af waarom je geen rolstoel hebt via de WMO. Ik heb daardoor echt een prima rolstoel, Quickie. Misschien duurde die procedure je te lang? Maar dan had je er voor even één via de uitleen kunnen hebben toch? Al zijn die niet zo fijn.
    Wel heerlijk dat je door toch weer meer vrijheid hebt hè.
    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Astrid,

    De vuurdoop heb je achter de rug en nu kun je volop genieten als je in Zweden bent maar ik vraag me toch ook wel af waarom je het ding zelf gekocht hebt en niet via WMO.

    Grts, Kitty

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ha Astrid, lijkt me inderdaad een hele stap om in een rolstoel plaats te nemen. Maar" laat je rond rijden als de koningin en geniet van het wuiven"!!

    Geweldig dat je naar de WTG gaat, heel veel plezier daar alvast.

    Groetjes, Els

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Astrid,

    Zo herkenbaar je verhaal, hier nog zo een die gewoon heel veel moeite heeft met vragen en uit handen geven...
    De rolstoel is hier ook via wmo aangevraagd en staat sinds okt in de bijkeuken, nog wel steeds ongebruikt maar vrees dat ik er hier toch ook eens aan moet...

    dikke x

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Er zijn dingen die je wel kunt.
    Lieve schat, laat het andere los.
    Niet makkelijk.
    Veel sterkte.
    Je doet het zo goed!!
    Liefs m.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Astrid,

    Loslaten is moeilijk, maar wel het beste. Daardoor kan je de energie die je overhoudt aan leuke dingen besteden.
    Heb je al een scootmobiel gehad, geeft je nog meer vrijheid.

    Veel sterkte en een fijne tijd in Zweden.

    Liefs Ad

    BeantwoordenVerwijderen
  8. hey astrid,

    Super herkenbaar, je verhaal. Ik heb naast de rolstoel nu ook een scootmobiel en ik moet zeggen, nadat ik de drempel over was om er mee op pad te gaan, het is echt heel fijn. Ik kan nu weer de hond uitlaten wat een tijd gewoonweg niet kon. Ik vind het ook heel moeilijk dingen uit handen te moeten geven maar ik probeer het een beetje los te laten en het gekke is: soms lukt het!

    sterkte meid en vooral veel plezier in Zweden!

    groetjes Noancy

    BeantwoordenVerwijderen

Save a life..."Be Someone's Hero"....Be an Organ Donor