Save a life..."Be Someone's Hero"....Be an Organ Donor

woensdag 21 augustus 2013

CF is

Realiseren dat je al 2 weken in het ziekenhuis en dat:
Antibiotica niet aanslaat
Prednison niet aanslaat
Dat je een mega vochtbuik hebt en iedereen er even op wil kloppen om te checken of je niet 3 jaar zwanger bent.
Dat je erachter komt dat je de hele week roept dat je je benauwd voelt en dat het niet 1 keer genoteerd is (en nog wel door je tot dan toe favoriete afdelingsarts)
Dat de arts na 14 dagen ziekenhuis aan je vraagt wat je slikt aan prednison
Dat je 19 uur per dag moet slapen
Al 2 weken diarree hebt door de antibiotica en daardoor dus ook een vaatdoek bent
Je zelf allerlei voorstellen en opties bekijkt en oppert

Je besluit dat als ze hier niet snel iets nieuws verzinnen, je naar huis vertrekt....................

Week 4 begint en je bijna de waarden waarmee je binnenkwam blaast (nu nog 5 % minder dan bij opname
Je je te pletter fietst met 6 liter O2
Als de bloemkool (nr. 1) je je neus uitkomt en thuisbezorgd aan de telefoon vraagt: Haga, kamer 31??
Als ze soms van morgens 7.00 uur tot 17.00 uur boven je hoofd boren omdat ze een verdieping hoger de muren aan het slopen zijn.
Als je verbaasd bent van sommige mensen die veel belangstelling tonen en mensen waarvan je het wel verwacht niets van zich laten horen.
Als je ruzie moet maken met het lab omdat er 2 aanvragen bloed zijn en ze dat dan vertikken 1 keer te prikken omdat er 2 aanvragen (dus 2 tijdstippen) zijn (jaaa daaaaaaaaaaaaagggg).
Als de keukenassistent  zo doof is dat als je witbrood vraagt, bruin krijgt en je denkt dat je het door hebt en dus het tegenovergestelde vraagt van wat je wil, ze het ineens voor de 1e keer wel goed verstaan heeft.
Maar ook:
Je nieuwe plannen maakt voor als je straks weer thuis bent.
Je chiazaad eet door de havermoutpap, you never know!!!
Je bloedsuikers binnen 2 uur van 2 m/mol naar 22 m/mol en weer terug gaat.
Je je "kleine" broertje straalverliefd ziet.

Kortom: we zullen doorgaan


13 opmerkingen:

  1. Hè, Astrid wat een narigheid allemaal, kan me voorstellen dat je het helemaal goed zat bent.
    Ik hoop dat je nu snel opknapt en naar huis mag/ kan.

    Groetjes, Els

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Aaah Astrid!!!!
    hoe rot..naah ik zou gillend gek worden en hoe dapper je klaagt er nooit over op fb.En hoe schuldig ik me nu voel, daardoor dacht ik dat je al lang weer opgeknapt en thuis was.......oooh sorry sorry sorry.
    hele dikke knuff

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Aww, dat klinkt echt rot! :( Ik baal echt grondig met je mee. Wat gek dat ze er niet achter komen waarom je niet opknapt, maar vooral dat ze niet naar je lijken te luisteren en vooral niet je klachten noteren! Belachelijk...

    Heel veel sterkte en een dikke knuffel!!
    Judith

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Astrid,
    "J... C...". was het eerste wat ik net riep toen ik je bericht las.
    En ik maar denken dat 'ze' in Haga zo goed zijn.
    Wat ben je een doorzetter en een dapper mens, Astrid, ik zou de hele boel bij elkaar janken en brullen en slaan.

    Is je idee om thuis even bij te gaan komen zo slecht? Als je daar toch niet opknapt? Of zeg ik nu iets heel erg doms....

    Sterkte en groetjes
    Elly

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hou de humor erin.
    Mijn pet af voor je moed!!
    Liefs m.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Het lukte even niet met mijn vorige reactie, dus ik begin opnieuw:
    Lieve Astrid,
    Iedere dag denk ik wel even aan je en hoop ik heel hard dat het beter met je gaat. Ik weet en ik heb gezien hoe hard jij er voor knokt (en fietst!!!) om weer op te knappen. Balen dat het medisch team je daarbij wat in de steek laat. Ik moet eerlijk bekennen dat ik geen hoge pet op heb van deze zaalarts, hij heeft weinig te melden naar mijn mening. Maar goed, dokter h is eindverantwoordelijke.
    Die keukenassistente is om horendol van te worden. Als ik haar vroeg om halfvolle melk, dacht ze dat ik havermout wilde. Vroeg ik om twee water, verstaat ze dat ik thee wil. Ik begreep wel dat de verpleging ermee bezig is.
    Heb je de zalm en scholfilet al eens geprobeerd? Dat was het beste wat ik kon verzinnen.

    Ach lieve Astrid, de bijzaken zijn zo onbelangrijk. Het wordt tijd dat jij de berg weer op gaat! Ik duim heel hard voor je mee.
    Liefs.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat ellendig!!! Ik hoop dat het opknappen toch snel mag inzetten! Ik stuur je via deze weg heel veel liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Bah, niet leuk Astrid. Ik hoop dat het gauw wat beter met je zal gaan. En wordt potverdikkie maar eens een keer goed kwaad. Je ligt daar voor jezelf en niet voor hun.
    Heel veel sterkte en beterschap meid.

    Liefs Alie

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Jij óók al problemen met de zaalarts? En zo te lezen zijn we ook niet de enige twee. Toch apart hoor.
    Maar hoe is de rol van H hierin? Hij is toch de eindverantwoordelijke?

    Wat een frustrerende boel zeg, ik zou er ook helemaal moedeloos en boos van worden.

    Heel veel sterkte, en ik hoop dat ze met een goed plan komen voor je.

    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Je nieuwe plannen maakt voor als je straks weer thuis bent.

    En dit is de kracht van ons geweldig moedige buurmeisje!!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. K-U-T! Sterkte en succes ik denk aan je!

    Groetjes Daphne

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Heel veel sterkte Astrid.
    Hoop dat je snel opknapt.

    Maarten

    BeantwoordenVerwijderen

Save a life..."Be Someone's Hero"....Be an Organ Donor